یک نکته‌ی دیگر در مسأله‌ی مهدویت این است که عقیده‌ی ما این است که امام زمان (أرواحنا فداه) متوجه و ناظر بر رفتار و عمل ماست؛ اعمال ما بر او عرضه می‌شود. این جوان‌های مؤمن ما که در میدان‌های مختلف- چه در میدان معنویت و عبادت و معرفت، چه در میدان کار و تلاش، چه در میدان مبارزه و سیاست، چه در میدان جهاد؛ آن روزی که جهاد مورد احتیاج بود- این‌جور از خودشان اخلاص و شادابی نشان می‌دهند، امام زمان (سلام‌الله‌علیه) را خرسند و خوشحال می‌کنند. اینکه مردم در کشور اسلامی- حالا در کشور مسلمانِ ما- تلاششان این است که بر اداره‌ی کشور، بر پیشرفت امور کشور نظارت داشته باشند، تصمیم بگیرند، اقدام کنند، وارد میدان بشوند؛ و میدان را رها نمی‌کنند که دیگران بیایند و برای آن‌ها تصمیم بگیرند؛ اجازه نمی‌دهند که امتداد خواست‌های استکباری و استعماری در داخل کشور سرنوشت آن‌ها را معین بکند، امام زمان را خوشحال می‌کنند؛ امام زمان ناظر است و می‌بیند. انتخابات شما را امام زمان دید؛ اعتکاف شما را امام زمان دید؛ تلاش شما جوان‌ها را برای آذین‌بندی نیمه‌ی شعبان، امام زمان دید؛ حضورِ شما زن و مرد را در میدان‌های گوناگون، امام زمان دیده است و می‌بیند؛ حرکت دولتمردان ما را در میدان‌های مختلف، امام زمان می‌بیند و امام زمان از هرآنچه که نشانه‌ی مسلمانی و نشانه‌ی عزم راسخ ایمانی در آن هست و از ما سر می‌زند، خرسند می‌شود. اگر خدای نکرده عکس این عمل بکنیم، امام زمان را ناخرسند می‌کنیم. ببینید، چه عامل بزرگی است. [iii]
ماه رجب و امام زمان علیه السلام
امام زمان علیه السلام در کلام امام صادق علیه السلام
اکتبر 18, 2015
پرونده ویژه ولادت امام حسن عسکری علیه السلام
ژانویه 19, 2016
در محیط دانشجوییِ جوان، پرداختن به معارف دینی، پرداختن به الگوهای دینی، توسلات به پروردگار، توسلات به ائمه (علیهم‌السّلام)، خواندن دعای عرفه، برگزاری مراسم اعتکاف و خواندن نماز جماعت، بسیار خوب است. البته این را هم عرض بکنم؛ در مراسم مذهبی به روح مراسم توجه کنید؛ فقط صورت‌سازی نباشد؛ انسان شعری بخواند، اشکی بگیرد یا بریزد. روح دعا و نماز عبارت است از ارتباط با خدا، آشنا شدن با خدا، بهره بردن از معنویت، پاکیزه کردن و پیراستن روح، و پالایش کردن ذهن از وسوسه‌ها. نماز را با توجه و اول وقت بخوانید. تحجر بد است؛ فکر نکردن در لایه‌های زیرین ظواهر، عیب بزرگی است؛ مواظب باشید به این عیب دچار نشوید. حرف‌های زیادی در این زمینه مطرح است که چون وقت نماز نزدیک است، از آن‌ها می‌گذرم. گفت: «یک سینه حرف موج زند در دهان ما». ما با شما خیلی حرف داریم؛ ولی متأسفانه مجال زیادی نیست.[ii]
- شب دروازه های آسمان باز بود و به نامت أین الرجبیون را می خواندند …
- مولاجان ماه رجب ماه شروع عاشقانه های من است برای تو …
- که برای رسیدن به خدا در ماه خدا باید از تو شروع کنم و به خدا برسم …
- عجب ماهِ دلربایی ست ماهِ خداست ماهِ معبود یگانه ی مولای من …
- دلم می خواهد شب های این ماه را به یادت بیدار بمانم و عشق بازی های عارفانه ی تو را با معشوقت ببینم …
- اما من کجا و نگاه بر عاشقانه های تو …
- دلم هوایت را کرده، راستی مولاجان در قنوت نمازهای عارفانه ات در شب های رجبیه مرا هم میهمان کن محتاجم
- محتاج دعایی خالصانه از جانب کسی که مرا خالصانه دوست بدارد …
- دلم برای اجابتِ دعایی به نام تو دلتنگی می کند …
- دلم برای کمی با خدا بودن در ماهِ خدا بی تابی می کند …
- درهای آسمان از امشب باز می شود به روی اهل زمین خواستی بیا و مرا هم با خودت ببر دلم بهانه گیر شده، دنیا برایش تنگ شده
- بیا مرا با خودت به شب های دلدادگی ات ببر، می خواهم معشوقِ یگانه ام را ببینم که معشوقِ یگانه ی خود را عاشقانه می خواند …
- کاش می توانستم صدایِ مناجاتِ نیمه شب های رجبت را به گوشِ اهل زمین برسانم تا مدهوش جمله ای عاشقانه ات شوند در این زمانه اما …
- کاش میتوانستم تو را در حالِ راز و نیاز آسمانی ات به اهل زمین نشان بدهم تا کمی عشقبازی بیاموزند اما …
- امان از این زمانه و دلربایی های تو …
- مولای مهربان من آمدن ماه خدا بر محضر مبارکت در هستی مبارک …
