مهم ترین ادب باطنی عاشورا

بسم الله الرحمن الرحیم

تسلیت عرض می کنیم ایام سوگواری اباعبد الله را و حزن اهل بیت خدمت مولامون حضرت صاحب عصر و زمان و به همه بزرگواران که در این جلسه حضور دارند ..

آداب عاشورا را می توان به دو دسته تقسیم کرد:‌ دسته اوّل ظاهری است مثل سیاه پوشی، گریه و روضه که جزء وظایف شیعه و محبین اباعبد الله محسوب می شود و فوق العاده ارزشمند نیز هم هست که به واسطه آن رشد می کند.

دسته دوّم آداب باطنی است مهم ترین آداب باطنی این است که با عاشورا سالک شویم و راه بیفتیم.

عرفان عاشورا از مدخل بلاست، و این عجیب است، به طور کلّی بلاها رشد می آورد. عبادات هم رشد می آورد ولی عبادات دو تا آفت دارد اوّل عُجب می آورد دوّم عبادات و دریافت های ما به اندازه خودمان است و نردبان تکه ما نیست و اهداف خیلی بلند را می توان با این اعمال طی کرد ولی بلا ما از طرف خداست و اگر انسان درست استفاده کند برایش نردبان و سکوی پرتاب بلندی است و آن هم بلایی مثل عاشورا.

عاشورا مکتب کامل انسان سازی است، زیرا عالم را رشد می دهد تا به دست چهاردهمین معصوم برسد. و زمان ظهور همه می فهمند که بقیّه الله معصوم ثار الله بود. زیارت عاشورا تنها زیارتی است که قدسی است و با از جانب خداست و اوّلین منزل سلوک و منزل بلاست آن هم بلایی که امام حسین سید الشهدا کشید.

اولین قدم بلای اباعبد الله است او قدّم اول را برداشته است و ما با پای او جلو می رویم امام زیر بار این بلا رفت تا دیگران استفاده کنند و بالا بیایند بلاما دونوع است.

بلاهایی که بر ما ایجاد می شود بلاهای کفاره ای است بیشتر در سوره ی شوری آیه ۳۰ می گوید: (وَمَا أَصَابَکُم مِّن مُّصِیبَهٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَیَعْفُو عَن کَثِیرٍ) بلاهایی که به سرتان می آید و به واسطه اعمال خودتون است و بسیاری را هم نادیده می گیریم حتّی انبیاء بلای کّفاره ای داشته اند مثل حضرت یونس با حضرت یعقوب بعضی از بلاها برای ترفیع و مقام دادن است بلاهای چهارده معصوم ترفیعی است آن ها حتّی ترک اُولی هم نداشته اند.

یزید برای نیش زدن به امام سجاد آیه ۳۰ شوری که ذکر شد را خواند امام سجاد فرمود این آیه درشأن ما نیست این آیه که می فرماید : (مَا أَصَابَ مِنْ مُصِیبَهٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی أَنْفُسِکُمْ إِلَّا فِی کِتَابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ) سوره حدید آیه ۲۲ این آیه مال ماست بعضی بلاهای ترفیعی فقط به بلا دیده مقام می دهد بعضی بزرگ تر است و خداوند به پاس این بلاکشی سفره رحمت را برای دیگران هم پهن می کند مثل بلای حضرت یوسف که به امّت اطراف او هم خدا رحمت فرستاد گاهی بلاها به قدری بزرگ است که خداوند رحمت واسطه خودش را نازل می کند مثل بلای اباعبد الله الحسین خدا به واسطه این بلاکشی که حضرت نه تنها صبر کرد بلکه شکر کرد و به عالم بشریت رحمتش را نازل می کند حسین تو نه تنها عبد اللّهی بلکه اباعبد اللهی هر کس بخواهد بندگی کند تو باید أب او باش و تو او را جلو پیری نجات تو أسرع و أوسع است هم سریع است و هم وسیع.

کسانی که اهل دل بودند در زمان محرم تمام عالم را یک چشم گریان بر اباعبد الله می دیدند محتشم کاشانی استعاری دارد که اولین مصرع آن را پیامبر در درمانش گذاشت و اگر کسی این اشعار را بخواهد اگر سنگ باشد منفجر می شود.

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جنّ و ملک بر آدمیان نوحه می کنند

یعنی عزای اشرف اولاد آدم است

خورشید و آسمان و زمین نور مشرقین

پرورده کنار رسول خدا حسین

یکی از خوبان ضیاء الدین درّی از شاگردان جهانگیر خان قشقایی در اصفهان بود که بعد از اتمام درس به تهران آمد علاوه بر جمات علمی نوکری امام حسین فراموشش نشده بود و محترم منبری رفت هشتم نهم محرم جوانی آمد پیشش و گفت حاج آقا این بیت حافظ را معنا کنید.

مرید پیر مغانم ز من مرنج ای شیخ

چرا که وعده تو کردی و او به جا آورد

آقای ضیاء الدین درّی گفت روی منبر جوابت می دهم که همه استفاده کنند گفت حضرت آدم و حوا وعده کردند و از گندم بهشت نخوردند ولی خوردند امّا حضرت علی که وعده نکرده بود از گندم دنیا نخورد حتّی یک بار نان گندم نخورد یعنی منظور از “پیرمغان” حضرت علی و منظور از “شیخ” حضرت آدم است آقا ضیاءالدین همان سال از دنیا رفت سال بعد همان بنی که شعر را برای جوان معنا کرده بود به خواب آن جوان آمد گفت ای جوان در این عالم آن بیت برایم طور دیگر معنا شد حضرت ابراهیم وعده کرد که اسماعیل را سر ببرد ولی نیاز شد امّا اباعبدالله الحسین وعده نکرده بود که بچّه هایش را قربانی کند قرار بود فقط خودت حضرت شهید بشوند ولی فرزندانش هم قربانی شدند. وقتی ابراهیم پرسید چرا قربانی ما پذیرفته نشد از او سؤال کردند خودت را بیشتر دوست داری یا پیامبر آخرالزمان را فرمود: او را گفتند فرزند او را بیشتر دوست داری یا فرزند خودت را فرمود: فرزند او را به او گفتند اگر می خواهی به ثواب بلای پیامبر آخر الزمان برسی بر مصیبت او گریه کن قرآن ظرفیت را نداری پیامبر آخر الزمان ظرف آن بلاست این اشک اشکی است که خلیل الله به آن احتیاج دارد در تفسیر نور الثقلین آمده اولین چیزی که خضر به موسی گفت و استان اباعبد الله بود و تمام انبیاء و اولیاء با این اشک بالا رفتند. در کربلا بعد از امام حسین و امام سجاد کسی که بیشتر مصیبت دید که بود؟ ام المصائب حضرت زینب بیشتر گریه های امام زمان به خاطر مصیبت حضرت زینب است.

امام حسین (علیه السلام) چند مرتبه با خاندانش وداع کرد این وداع ها خیلی جان سوز بود.

محارم او دورش را گرفتند یکی از بچه ها پیراهن او را گرفت یکی دست به گردن او انداخت یک وداع هم بچه ها با امام داشتند روز یازدهم محرم وقتی می خواستند کاروان را از کربلا بیرون ببرند اینها را از کنار مقتل عبور دادند وقتی به مقتل رسیدند همه خودشون را از مرکب انداختند پایین هر کس سراغ یک بدن رفت زینب به دنبال آرام جانش می گردد چه طور تشخیص می دهد بدنی که سر ندارد بدنی که حتّی لباس کهنه را از تنش در اوردند زینب با بوی حسین آشناست و دیدند به طرف بدن رفت که زیر؟؟؟ از نیزه و شمشیرهاست بدنه بی سر که اسب ما را بر او تازاند بودند خدایا این قربانی را قبول کن یک مرتبه زینب دید امام سجاد بر روی مرکب در حال جان دادن است حضرت زینب او را دلداری داد موقع سوار شدن به مرکب برای شروع سفر اسارت حضرت زینب همه را سوار کرد خودش مانده بود روی زمین دشمن حس کرد الأن زینب به التماس می افتد حضرت یک نگاهی به مقتل کرد …….

خدایا به سوز حضرت زینب و لباس آتش گرفته او در فرج امام زمان ما تعجیل بفرما.